Trudne i agresywne pytania na konferencji prasowej w czasie kryzysu postrzegane są jako podstępne ataki na reputację pytanego lub całej organizacji.

Schemat tych pytań - tkanych jak sieć pająka - jest łatwy do zidentyfikowania. Skoro tak, to i obrona przed atakiem nie powinna być trudna.

Sekret polega na umiejętności rozpoznania takiego pytania i przygotowania odpowiedzi, która zneutralizuje agresję, zaczepkę lub pułapkę.

Rzecznik prasowy nie może się zdenerwować lub oskarżać mediów; może być skuteczny tylko kiedy jest aktywny, otwarty, a to, co mówi jest w zgodzie z tym jak to robi.

Relacje z dziennikarzami w globalnej wiosce wymagają znajomości zasad medialnej gry i obrony przed "podstępnymi" pytaniami:

A. Czy pan/pani kłamie?

B. Wielowarstwowe tendencyjne pytania.

C. Ataki osobiste ("Naprawdę nie mam ochoty o to pytać, ale cała Polska zastanawia się czy/dlaczego/kiedy...?")

Oto kilka odpowiedzi na takie pytania:

A. Czy pan/pani kłamie?

1. "Moje słowa opierają się na faktach i prawdzie. Mamy do dyspozycji więcej informacji, które rozjaśnią sytuację i pozwolą rozwiać wątpliwości."

2. "Możemy spierać się o ten szczegół jeszcze przez chwilę, ale moim zdaniem nie warto kruszyć kopii o to czy to trwało dwie czy trzy godziny. Według mojej wiedzy to było bliżej..." (Podaj informację zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą.)

3. "Nawet jeśli tak to zostało zrozumiane, coś innego miałem na myśli. Chodzi mi o to, że..."

4. "Chyba mówimy o dwóch różnych rzeczach. To może być dla nas trochę frustrujące. Spróbuję więc wyjaśnić istotę problemu.")

B. Wielowarstwowe tendencyjne pytania (na przykład, pięć pytań z rzędu, wszystkie z tezą)

1. "Usłyszałem serię pięciu pytań." Powtórz je i powiedz, "Zacznę od odpowiedzi na pytanie..." (Wybierz pytanie, na którym Ci najbardziej zależy lub które jest najłatwiejsze.)

2. "Mam wrażenie, że pyta pan/pani... Nic nie tym świecie nie jest idealne, ale na pewno mogę przedstawić na ten temat kilka faktów."

3. "Mam wrażenie, że pyta pan/pani... Moim zdaniem, udało nam się poprawić kilka rzeczy, na przykład..."

Kiedy skończysz, inni dziennikarze na konferencji prasowej będą zadawać kolejne pytania. Jeśli takich pytań nie będzie, możesz wybrać dowolne pytanie z listy i zakończyć, "Myślę, że czas teraz dać szansę zadania pytania innym dziennikarzom."

C. Ataki osobiste

Jeśli w treści pytania jest ukryty zarzut braku odpowiedzialnej reakcji w obliczu kryzysu, możesz powiedzieć, "Jesteśmy odpowiedzialnymi, uczciwymi ludźmi w obliczu tragicznej sytuacji i robimy wszystko, aby ocenić szkody, znaleźć przyczynę, chronić pracowników i ich rodziny oraz sprawić, żeby to już nigdy się nie powtórzyło."

Jeśli ukryty atak ubrany jest w miłe, ciepłe i grzeczne słówka sparafrazuj treść pytania:

1. "Wygląda na to, że pyta pan/pani..."

2. "Odnoszę wrażenie, że chce pan/pani wiedzieć... ale tak naprawdę chodzi o to kto/co/ile/dlaczego...

3. "To pytanie jest trochę skomplikowane i niezrozumiałe. Wygląda na to, że dotyczy... podam więc przykład, który pozwoli lepiej zrozumieć..."

4. "Nie zgadzam się z tym założeniem. Uważam, że..."

Konferencja prasowa nie jest najlepszym momentem na rozpoznanie stylu zadawania pytań przez dziennikarza. To praca do wykonania wcześniej. Dużo wcześniej. To część działań prewencyjnych służących ograniczeniu liczby nieprzyjemnych niespodzianek.

Na przykład. Pracuję obecnie dla firmy komputerowej, która BYĆ MOŻE zorganizuje konferencję prasową na temat zakończenia sporu prawnego z byłym klientem. Konferencja odbędzie się za kilka tygodni lub wcale. Ale już teraz wiemy, których dziennikarzy zaprosimy, którzy będą nam przychylni, którzy niechętni, którzy raczej nie przyjdą, ale chętnie przeczytają informacje pisemne. Wiemy też, że w redakcjach rotacja pracowników jest duża i nasza lista kontaktów medialnych musi być regularnie aktualizowana.